Bomengids.nl |
Veel bomengidsen zijn superingewikkeld! Bomengids.nl houdt het zo simpel als het kan |
De kenmerken toegeschreven aan de soorten zijn:
- Zomereik of Quercus robur. Deze komt het meeste voor (samen met Amerikaanse eik). Te herkennen aan de bladeren. Het verschil met de wintereik, waar hij op lijkt, is dat de eikels op hele lange steeltjes staan. Bij de Wintereik hebben die korte stelen. De bladeren van de wintereik hebben juist wel langere stelen en geen lobje onderaan het blad. De stam gaat vrij snel over in takken en loopt niet door tot bijna in de boom, bij de Wintereik wel. Dit stam-kenmerk is in praktijk echter vaak niet kloppend, heb ik zelf gemerkt.
- Wintereik of Quercus patrea: vrij tot erg zeldzaam. Ik zei deze echt zelden. Zie Zomereik. Bladeren op steeltjes en eikels juist dicht op de tak (zonder steeltjes). Vaak zijn de bladeren wat groter dan bij de zomereik, en mooier en regelmatiger gevormd. Maar dat is zeker niet altijd zo. Er zijn echter ook bastaarden tussen de Zomer en Wintereik, die kernmerken hebben die tussen de beide soorten inliggen.
- Amerikaanse eik. of Quercus rubra. Makkelijk te herkennen aan zijn bladeren (zie foto's). De stam is vrij glad, draait een beetje in een kurketrekker beweging en heeft vaak horizontale gegroefde ringen/strepen. Komt vooral voor in Noord-amerika, bij ons aangeplant in bossen en verwilderd.
De determinatie van deze soort is niet echt problematisch hoewel sommige soorten erop lijken zoals de Scharlaken (Quercus cocceinea)en moeraseik (Quercus palustris). Deze twee laatsten lijken wel erg op elkaar.
- Moeras eik en Scharlaken eik. Echte bomen die zijn aangeplant. Deze zie je nooit in het bos of in bosjes. Zaait zich niet uit. Makkelijk te herkennen aaan het blad. Onderling zijn de twee bijna niet te onderscheiden.
- Turkse eik of Moseik (Quercus_cerris). Kom je alleen tegen in parken en lanen in Nederland. Zaait zich wel uit. Makkelijk te herkennen aan het blad, maar ook vooral aan de eik-napjes die behaard lijken met korte steeltjes. Turkse eiken die ik zag in Turkeye en Hongarije zijn bijna altijd wit behaard onder het blad. Die in Nederland niet altijd of minder. Opvallend is ook dat de knoppen een soort kwastjes hebben, zeker die aan het einde van een twijg.